Strúts heilkennið

Í mínum vinahópi var búið að ræða þessa helgi og við vorum öll sammála um að það yrði mikið að rugludalla liði og óspektum þarna. Hvernig er hægt að spá fyrir um svona lagað. Svarið er einfalt, og ekki víst að allir séu því sammála, aðallega vegna þess hversu einfalt það er.

Þessir bíladagar hafa alltaf laðað að sér rugludalla sem vita fátt skemmtilegra en að drekka, dópa og keyra kraftmikla bíla. Svarið er þetta... Það magn að dópi sem flæddi um Akureyri þessa helgina er margfalt á við venjuleg helgi þar. Flestir sem eru svona sport dóparar, bíladellu kallar og kellingar sem dressa sig upp í leður, tattoo og með spíttrönd á efri vörinni og hanga á Nasa og Thorvaldsen allar helgar, flykkjast til norður til að taka þátt í því að skoða nýjustu svörtu Bimmana (BMW) með dökkum rúðum og aðra álíka bíla.

Kanna hvar best sé að sjúga kókaínið af mælaborðinu eða beint af leðursætinu. Það var alveg vitað mál að flestir fyllibyttu ökumenn og dóphausar landsins væru þarna. Það fylgir oft þessu "djamm líferni" að hafa áhuga á bílum, og allir eru með áhuga á sömu bílunum. Fyrirsjáanlegt lið í rauninni, sorglegt pakk. En með cool tattoo.... flest allir með sama tattooið.. tribal niður á úlnlið og uppá háls.

Þegar þetta lið safnast saman til að dópa, slást og vera með macho macho man stæla, þá verður Akureyri eins og vitleysingahæli.

	265 mál til lögreglu á Akureyri
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Eftir að hafa lesið bloggfærsluna hjá Púkanum hér... þá kommentaði ég þetta hjá honum og ákvaða að birta þetta sem blogg líka hjá mér.

Íslenskir veitingastaðir eru flestir rusl. Er ekki að vera bitur eða pirraður, heldur eftir að hafa búið í erlendis og ferðast útum allt, þá er þetta eina niðurstaðan sem hægt er að komast að.

1. Munurinn á skyndibita og betri veitingahúsum er svo lítill. Bæði hvað varðar verð og gæði. Erlendis færðu ódýran mat sem oft er ok, en þegar þú ferð á betri staði er maturinn oftast mikið betri og þjónustan líka.  Hér er þjónustan alltaf frekar slök. Ef maður vill eitthvað spes, eða ef maturinn er hálf kaldur eða jafnvel frosinn eins og kom fyrir mig tvisvar í röð á Pítunni á síðasta ári, og maður kvartar, þá er oftast leiðinda attitude og manni líður eins og skít fyrir að vilja fá sæmilegan mat fyrir klikkað verð.

2. Hráefnið hér er oftast ekki gott, margir staðir notast við forgrillað frosið kjöt, dósagrænmeti (Núðluhúsið á Laugarvegi) og þar frameftir götunum. Og maður þarf að borga óheyrilegt verð fyrir lélegan mat.

3. Matur er fáránlega dýr hér og allir staðirnir reyna að ræna fólk peningum í stað þess að bjóða uppá almennilegan mat. Dæmi um þetta er Indian Mango. Þar fær maður Chicken Tikka Masala á sirka 2000 kall. Sem eitt og sér er rán. En svo þarf maður að kaupa hrísgrjón sérstaklega, og þau kosta 350 skammturinn fyrir manninn. Þau eiga að vera hluti af réttinum. Tólf tommu pizza fæst á sirka 2400 kr hvar sem er. Sem er miðað við Bretland fjórfalt verð. Heimsending frá Dominos eða hvaða stað sem er í rauninni tekur að meðaltali 40-60 mínútur. Ofan á það borgar maður fullt verð, sem líka rán. Mér finnst að pizzusendlar ættu að rukka alla með því að ota að þeim skambyssu.

Nú er ég farinn að blogga um eign ágæti. Smá hroki gerir engum mein segi ég bara. Þegar bloggheimar loga af trúarlegum ófriði og kverúlantarnir og "já hjörðin" keppist um að rúnka hvert öðru á lyklaborðinu (svona hóprúnk smásála er alveg rosalega skemmtilegt, þetta er eins og að hlusta á símatíma hjá Arnþrúði Karls, eða horfa á Jerry Springer) verð ég að hætta að efast um eigið ágæti.

Mér tókst á innan við viku að segja mínar skoðanir á nokkrum bloggurum, sjá tveim færslum neðar. Einn ignoraði mig alveg, enda er hann í fullri vinnu við að endur blogga fréttir af mbl.is og bætir engu við. Hann er þó með flotta höku hann Stefán.

Jenny eitthvað komentaði tveim færslum fyrir neðan með hjarðarkommenti, sem særði mig mikið, en er þó viðurkenning á því að hún er rígbundin yfir mínu bloggi án þess að viðurkenna það. Lifi smásálin.

Svo var það Jóna something sem ritaði um mig heila færslu og uppskar rúm 60 komment frá hjörðinni þar sem mér var að hluta til úthúðað, hinir bara sögðu já, eins og þeim einum er lagið.  Svo kemur sprengjan.... AFSÖKUNARBEIÐNI.

Ég skoðaði þetta bara nú í morgun og sé að Jónan hefur beðið bloggvin minn Friðrik Þór afsökunar eins og hér segir: "Með ógætilegu orðalagði í færslunni hér á undan mátti skilja það sem svo að Friðrik Þór hefði haft látið frá sér þau orð sem þar koma fram. Það var auðvitað ekki svo, heldur var það vinur minn Loopman sem tjáði sig opinskátt um sínar skoðanir og tilfinningar í garð nokkurra bloggara. "

Það var gott hjá henni, ógætileg blogg eru ekki góður pappír. Friðrik hefur farið hamförum á sínu bloggi, sem er stórskemmtilegt að lesa. Þó svo ég nenni ekki að lesa allt vel mjög vel.

Svo kemur yfirklórið "Reyndar langar mig líka að biðja Loopman afsökunar ef ég hef gefið í skyn að þetta komment hans hafi farið fyrir brjóstið á mér. Þvert á móti hefur það kætt mig mikið og ég hef fengið nokkur símtöl frá vinum sem hafa vitnað í einstaka setningar úr þessu kommenti  og hlegið yfir skemmtilegu orðalagi hans og athugasemdum."

Í lok þessa bloggs síns segir Jónan að hún sé þunn. Líklega er þetta ekki rétt sem hún segir, heldur svona tilfinning sem maður fær eftir óvenju krafmikla drykku, þegar maður vaknar og segir "ég er hættur að drekka". Hún neitar því að hún hafi verið hörundssár. Mín ætlun var ekki að særa, en stundum er sannleikurinn erfiður, því er ekki að neita. Mig grunar að hún hafi ekki bara verið hörundssár fyrst, heldur fengið ofsakast og grey bretinn sem skuldar mér english breakfast miðað við bloggið hennar Jónu, legið skíthræddur við konuna sína undir rúmi. Ég hef sjáflur búið í landi bretans og geri dúndur english breakfast sjálfur. Ég reyndar smíða líka skútur og skerpi skauta, en það er annað mál. Ég geri líka gott sushi, og kann að spila lúdó.

Reiðkastið varð til þess að hún skrifaði sérstaka færslu mér til heiðurs og núna þegar fylleríið sem hún notaði til að gleyma reiðinni er búið og þynnkan tekin við, þá kemur eftirsjáin. Hún segir þetta hafa verið skemmtilegt. Það fannst mér líka. Þetta er það sem alkar kalla "a moment of clarity", þegar maður sér hlutina eins og þeir eru. Jóna fær þess vegna hrós frá mér fyrir að vera ekki með pirring heldur að hafa gaman af þessu, þó svo það hafi kostað hana eina flösku af bresku Gini og tveggja daga þinnku.

Það sem skyggir á þess afsökunarbeiðni er síðasti kaflinn þar sem Jóna fer að réttlæta blogg yfir höfuð. En ég horfi í gegnum þynnkuna og eftirsjá hennar og flokka þetta undir "a moment of weakness" af hennar hálfu.

ps.. ég kem til með að taka hana á orðinu og fara til hennar í English Breakfast ef hún þorir að standa við stóru orðin.

Nú er ég loopman orðinn umtalsefni annara bloggara.. það er athyglisvert. Hér segir Sæmundur skemmtilgilega frá:

"Loopman (sem mig minnir að hafi einhvern tíma kommentað hjá mér) skrifar líka komment við bloggið hans Friðriks og úthúðar þar ýmsum eins og honum einum er lagið. Þar á meðal Jónu Á. Gísladóttur sem geldur honum rauðan belg fyrir gráan með því að skrifa um hann. Já, það er gaman að þessu. Eflaust gæti ég fundið meira um þessi mál, ef ég leitaði vel. Moggabloggið rúlar."

Eins kemur ofurbloggarinn Jóna eitthvað með sína færslu sem ég set hér inn í heild sinni, og kallast hjá henni..."Ég er sjúk í athygli og þið eruð hjörðin mín"  Sjá hér:

Ekkert er betra en sjálfsskoðun af og til. Við lærum eitthvað um okkur sjálf, eins lengi og við lifum, þó vissulega sé misjafnt hversu vel hver og einn þekki sjálfa sig.

Nú er það svo, að þegar persóna er jafn athyglissjúk og ég sjálf, þá er fátt sem gleður hennar litla  hjarta jafn mikið og að sjá að fólk úti í bæ hafi skoðun á henni. Tali um hana. Skiptir þá engu hvort það umtal er gott. Slæmt umtal er betra en ekkert, í huga athyglissjúkra. Það ætti ég að vita best sjálf.

Svo finnst mér líka óendanlega gaman að sjá að fleiri en ég eru haldnir þeirri sjálfspyntingarhvöt að liggja yfir einhverju sem fer í taugarnar á þeim. Sjálf dregst ég að til dæmis sjónvarpsefni sem fer í taugarnar á mér. Skemmti mér við að hneykslast á leikurunum/efnistökum/tónlistinni/þýðingu, eða hverju því sem fer í pirrurnar á mér. ''Skemmtilega hallærislegt'' efni er það besta sem ég veit. Helst það hallærislegt að ég roðni út að eyrum af skömm fyrir hönd viðkomandi.

Mig langar til að deila með ykkur skrifum ónefnds bloggara um mig og fleira fólk,  í athugasemdarkerfi hjá öðrum ónefndum bloggara. (Ég tek fram að nú er ég að reyna að vera tillitssöm).

Ég bið ''hjörðina'' mína endilega að láta heyra sem hæst í sér, því ekki viljum við taka frá þessum aðila þá þenslu sem þið og ég, getum skapað í sameiningu, á hans taugum.

Kæri (ó)vinur, takk fyrir þá ómældu skemmtun sem þú hefur veitt mér í dag. Ég auðvitað hékk inn á blogginu allan liðlangan vinnudaginn og fylgdist með framvindu mála. Því mér þykir svo gaman að lesa um mig. Að frátöldum þeim tíma sem ég eyddi í Kringlunni, verslaði mér fatnað og drakk kaffi með vinkonu. Allt á fullum launum. Hugsaðu þér!

Helst af öllu vildi ég bjóða þér í enskan morgunmat um næstu helgi en á erfitt með það, þar sem ég finn þig ekki í símaskránni. Þú þyrftir nebblega að koma inn á heimilið mitt og sjá heimilislífið með eigin augum. Og eyrum. Þá fyrst myndirðu skilja merkingu orðsins ''tuðari''.

Ég hef verið bloggari ansi lengi, byrjaði á því fyrst árið 1998. Hef bloggað hér og það með hléum síðan þá.  Það sem mér finnst persónulega um þessa "topp 4" bloggara. Áslaugu Ósk hef ég lítið lesið og get því ekk fullyrt um hana eins og um hina þrjá. En Jenny, Jóna og Stefán eiga það sameiginlegt að fara heilmikið í taugarnar á mér. Fyrst og fremst vegna þess að þau blogga þannig að það eru margar færslur á dag. Maður fær á tilfinninguna að þau eigi sér ekkert líf.

Jóna Á Gísladóttir bloggar eins og wannabe rithöfundur. Sem hún reyndar er :) Segir það sjálf á sínu bloggi. En hún er með ákveðinn stíl. Stíl sem ég gagnrýndi hana á hennar eigin bloggi hér um daginn og uppskar skæðadrífu af gagnrýni og skítkasti frá "já hjörðinni" sem kommentar á bloggið hennar svona: "ooo þú er svo mikið æði; fjöskyldan þín er frábær, þú ert svo hugrökk..." og svo framvegis. Ég á afskaplega erfitt með að sjá fólk opna sig svona og sína fjölskyldu á netinu, sérstaklega þegar hún talar um börnin sín. Það fylgir mikil ábyrgð því að blogga um einstaklinga og setja allt um þá á netið. Eins er þarna mikið af bloggtuði frá henni.

Jenny Anna er manneskja sem bloggar stórar færslur um fréttir oft á dag. Sem þýðir að, rétt eins og Stefán sem gerir slíkt hið sama, þau eru alltaf ofarlega á listanum yfir ný blogg og því klikkar fólk á þeirra link. Þó svo innihaldið sé frekar krappí. Jenny tuðar eiginlega meira en Jóna, sem er talsvert afrek.

Stefán er með myndarlega höku, en ekki nægilega skemmtilegar skoðanir. Hann er einum of mikill SUS frjálshyggu sveimhugi fyrir minn smekk. Hann er líka það meðvitaður um fjölda lesenda á sitt blogg, rétt eins og hinar tvær allavega, að hann er með svona "disclaimer" sem hann beinir að lesendum sínum

Allir þessir 3 bloggarar hafa það sameiginlegt að banna eða vera á móti nafnleysi. Allir 3 eiga það sameinginlegt að tuða rosalega mikið. Stefán kannski skárri en þær tvær. En það sem einkennir þau er gríðarleg athyglis sýki sem manifestar sig þannig að þau rasa út um allt og ekkert. Ef þetta væri skemmtilegt sem þau rita væri það bara gott mál, en því miður er það ekki svo.

Þessi "Já mafía" sel eltir þetta fólk á spjallinu er líka frekar sad lið. Eins og Obi Wan Kenobi orðaði það hér um árið....."Who's the more foolish: The fool, or the fool who follows him?"

Ætli ég verð ekki hrópaður í kaf núna.